алавя́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. алавя́нка алавя́нкі
Р. алавя́нкі алавя́нак
Д. алавя́нцы алавя́нкам
В. алавя́нку алавя́нкі
Т. алавя́нкай
алавя́нкаю		 алавя́нкамі
М. алавя́нцы алавя́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ríchtschnur

f -, -schnüre

1) тэх. алавя́нка, адве́с

2) перан. кіру́ючы пача́так; кіраўні́цтва; інстру́кцыя;

etw. zur ~ néhmen* узя́ць што-н. у я́касці кіраўні́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)