Verbum

анлайнавы слоўнік

Ала́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Ала́
Р.	Алы́
Д.	Але́
В.	Алу́
Т.	Ало́й Ало́ю
М.	Але́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

А́ла

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	А́ла	А́лы
Р.	А́лы	А́л
Д.	А́ле	А́лам
В.	А́лу	А́л
Т.	А́лай А́лаю	А́ламі
М.	А́ле	А́лах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ала (в., Светлагорскі р-н) 1/216, 226; 6/377; 11/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ала (р.) 1/226; 2/48 (к.), 528; 4/416 (к.); 5/580, 582 (к.), 612; 9/438; 10/148, 339

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АЛА́,

рака ў Беларусі, у Кіраўскім, Бабруйскім р-нах Магілёўскай вобл. і Жлобінскім, Светлагорскім р-нах Гомельскай вобл., левы прыток Бярэзіны (бас. Дняпра). Даўж. 100 км. Пл. вадазбору 1230 км² у межах Цэнтральнабярэзінскай раўніны і Прыдняпроўскай нізіны. Даліна пераважна трапецападобная, шыр. 0,8—1 км. Пойма (у вярхоўі асушаная і разараная) шыр. ад 0,5 да 1,5 км. Рэчышча каналізаванае. Берагі стромкія, выш. 1—3 м, у ніжнім цячэнні нізкія. Асн. прытокі: Рылейка, Беліца, Вял. Вязанка. Сярэднегадавы расход вады ў вусці 5,9 м³/с, 52% гадавога сцёку прыпадае на вясну. Выкарыстоўваецца як водапрыёмнік меліярац. сістэм. На рацэ г.п. Кіраўск.