акіяна́ўт, -а, М -ўце, мн. -ы, -аў, м.

Даследчык акіянскіх глыбінь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акіяна́ўт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акіяна́ўт акіяна́ўты
Р. акіяна́ўта акіяна́ўтаў
Д. акіяна́ўту акіяна́ўтам
В. акіяна́ўта акіяна́ўтаў
Т. акіяна́ўтам акіяна́ўтамі
М. акіяна́ўце акіяна́ўтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акіяна́ўт м. океана́вт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акіяна́ўт, ‑а, М ‑ўце, м.

Даследчык акіяна, які праводзіць назіранні пад вадой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акіяна́ўт

(ад акіян + -наўт)

спецыяльна падрыхтаваны чалавек, які даследуе марскія глыбіні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

океана́вт акіяна́ўт, -на́ўта м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)