акцэ́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. акцэ́нтны акцэ́нтная акцэ́нтнае акцэ́нтныя
Р. акцэ́нтнага акцэ́нтнай
акцэ́нтнае		 акцэ́нтнага акцэ́нтных
Д. акцэ́нтнаму акцэ́нтнай акцэ́нтнаму акцэ́нтным
В. акцэ́нтны (неадуш.)
акцэ́нтнага (адуш.)		 акцэ́нтную акцэ́нтнае акцэ́нтныя (неадуш.)
акцэ́нтных (адуш.)
Т. акцэ́нтным акцэ́нтнай
акцэ́нтнаю		 акцэ́нтным акцэ́нтнымі
М. акцэ́нтным акцэ́нтнай акцэ́нтным акцэ́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акцэ́нтны акце́нтный;

○ а. верш — акце́нтный стих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акцэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да акцэнту (у 1 знач.).

•••

Акцэнтны верш гл. верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акцэ́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Націск у слове, а таксама знак націску (спец.).

Зрабіць а. на чым-н. (перан.: падкрэсліваючы, звярнуць увагу на што-н.; кніжн.).

2. Асаблівасці вымаўлення, уласцівыя тым, хто гаворыць на чужой мове.

|| прым. акцэ́нтны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтанацы́йна-акцэ́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інтанацы́йна-акцэ́нтны інтанацы́йна-акцэ́нтная інтанацы́йна-акцэ́нтнае інтанацы́йна-акцэ́нтныя
Р. інтанацы́йна-акцэ́нтнага інтанацы́йна-акцэ́нтнай
інтанацы́йна-акцэ́нтнае		 інтанацы́йна-акцэ́нтнага інтанацы́йна-акцэ́нтных
Д. інтанацы́йна-акцэ́нтнаму інтанацы́йна-акцэ́нтнай інтанацы́йна-акцэ́нтнаму інтанацы́йна-акцэ́нтным
В. інтанацы́йна-акцэ́нтны (неадуш.)
інтанацы́йна-акцэ́нтнага (адуш.)		 інтанацы́йна-акцэ́нтную інтанацы́йна-акцэ́нтнае інтанацы́йна-акцэ́нтныя (неадуш.)
інтанацы́йна-акцэ́нтных (адуш.)
Т. інтанацы́йна-акцэ́нтным інтанацы́йна-акцэ́нтнай
інтанацы́йна-акцэ́нтнаю		 інтанацы́йна-акцэ́нтным інтанацы́йна-акцэ́нтнымі
М. інтанацы́йна-акцэ́нтным інтанацы́йна-акцэ́нтнай інтанацы́йна-акцэ́нтным інтанацы́йна-акцэ́нтных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Акцэнтны верш 1/222; 3/47

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

акце́нтный акцэ́нтны;

акце́нтный стих поэт. акцэ́нтны верш;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Жалу́д ’плод бульбы’ (расон., Шатал.). Акцэнтны варыянт жо́луд (гл.). Перанос значэння па функцыі, памеру, а магчыма, і горкаму смаку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Танічны верш 10/226, гл. Акцэнтны верш

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

верш, ‑а, м.

1. Невялікі мастацкі твор, напісаны рытмізаванай мовай. Лірычны верш. Зборнік вершаў. Вершы Максіма Багдановіча.

2. Адзінка рытмічна арганізаванай мовы з пэўнай колькасцю стоп, вершаваны радок. Сілаба-танічны верш. Белы верш. Памер верша.

3. Рытмізаваная мова. Гаварыць вершам.

•••

Акцэнтны верш — верш, рытм якога заснаваны на пэўным ліку націскных складоў, незалежна ад колькасці ненаціскных.

Александрыйскі верш — французскі шасцістопны ямбавы верш з паўзай або цэзурай пасля трэцяй стапы.

Белы верш — тое, што і вольны верш.

Верш у прозе — кароткі паэтычны твор, напісаны ў празаічнай форме.

Вольны верш — верш, які характарызуецца адсутнасцю рыфмы і няпэўнай колькасцю стоп у радку; верлібр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)