акушэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Асоба сярэдняга медыцынскага персаналу, спецыялістка па акушэрстве (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акушэ́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. акушэ́рка акушэ́ркі
Р. акушэ́ркі акушэ́рак
Д. акушэ́рцы акушэ́ркам
В. акушэ́рку акушэ́рак
Т. акушэ́ркай
акушэ́ркаю		 акушэ́ркамі
М. акушэ́рцы акушэ́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акушэ́рка ж. акуше́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акушэ́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жанчына з сярэдняй медыцынскай адукацыяй, якая мае права самастойна аказваць дапамогу пры родах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акушэ́рка ж. мед. Hébamme f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акушэ́рка

(ад акушэр)

жанчына з сярэдняй медыцынскай адукацыяй, якая мае права самастойна аказваць дапамогу пры родах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акуше́рка акушэ́рка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

accoucheuse [ˌæku:ˈʃɜ:z] n. акушэ́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

midwife [ˈmɪdwaɪf] n. акушэ́рка; павіту́ха

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

położna

ж. акушэрка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)