аку́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. аку́т
Р. аку́та
Д. аку́ту
В. аку́т
Т. аку́там
М. аку́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аку́т м., лингв. аку́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́т лингв. аку́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АКУ́Т

(ад лац. acutus востры, высокі),

1) адзін з відаў муз. націску ў стараж.-грэч., сербскай і інш. мовах.

2) Знак гэтага націску на пісьме (ˊ). З) Інтанацыя сучаснай літоўскай мовы, якая мае сыходны характар.

т. 1, с. 219

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аку́т

(лац. acutus = востры)

узыходны націск у старажытнагрэчаскай, сербскай і іншых мовах, а таксама знак гэтага націску.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

acute accent

аку́т -у m., пра́вы на́ціск

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)