акуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак., каго-што.

Абдаць дымам з якой-н. мэтай.

А. памяшканне.

А. пчол.

|| незак. аку́рваць, -аю, -аеш, -ае; наз. аку́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акуры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акуру́ аку́рым
2-я ас. аку́рыш аку́рыце
3-я ас. аку́рыць аку́раць
Прошлы час
м. акуры́ў акуры́лі
ж. акуры́ла
н. акуры́ла
Загадны лад
2-я ас. акуры́ акуры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час акуры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акуры́ць сов. окури́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акуры́ць, акуру, акурыш, акурыць; зак., што.

Тое, што і абкурыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́рваць, акуры́ць beräuchern vt;

аку́рваць се́рай schwéfeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

окури́ть сов. акуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акурваць — акурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завэ́ндзіць, ‑вэнджу, ‑вэндзіш, ‑вэндзіць; зак., што.

Акурыць дымам мяса, рыбу і пад., каб зрабіць іх прыгоднымі для захоўвання і надаць спецыфічны смак. Завэндзіць кумпякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)