акупант назоўнік | мужчынскі род

Удзельнік акупацыі, захопнік.

|| прыметнік: акупанцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

акупа́нт м. оккупа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

акупант, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто ўдзельнічае ў акупацыі; захопнік. Палескія людзі заўсёды як героі змагаліся з усялякімі акупантамі на беларускай зямлі. Чорны. Разбітых шыбаў шкло валялася наўкруг, Вятры разносілі падушак белы пух, Нарабаваныя ў бедных хатах транты Вывозілі цюкалі акупанты. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оккупа́нт акупа́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

invader [ɪnˈveɪdə] n. захо́пнік, акупа́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

okupant

м. акупант; захопнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaborca

м. захопнік, акупант; агрэсар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Éindringling

m -s, -e

1) прандра

2) захо́пнік, акупа́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

occupier [ˈɒkjupaɪə] n.

1. fml жыле́ц; аранда́тар, часо́вы ўлада́льнік/ула́снік; жылі́ца; аранда́тарка, часо́вая ўлада́льніца/ула́сніца

2. звыч. pl. акупа́нт, захо́пнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

occupant

[ˈɑ:kjəpənt]

n.

1) жыха́р -а́ m.

2) ула́сьнік -а (до́ма, зямлі́)

3) той, хто займа́е яко́е-н. стано́вішча

4) акупа́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)