акупа́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік акупацыі, захопнік.

|| прым. акупа́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акупа́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акупа́нт акупа́нты
Р. акупа́нта акупа́нтаў
Д. акупа́нту акупа́нтам
В. акупа́нта акупа́нтаў
Т. акупа́нтам акупа́нтамі
М. акупа́нце акупа́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акупа́нт м. оккупа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акупа́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Той, хто ўдзельнічае ў акупацыі; захопнік. Палескія людзі заўсёды як героі змагаліся з усялякімі акупантамі на беларускай зямлі. Чорны. Разбітых шыбаў шкло валялася наўкруг, Вятры разносілі падушак белы пух, Нарабаваныя ў бедных хатах транты Вывозілі цюкалі акупанты. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акупа́нт м Besátzer m -s, -, Okkupánt m -en, -en; Éindringling m -s, -e (захопнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акупа́нт

(лац. occupans, -ntis)

той, хто ўдзельнічае ў акупацыі; захопнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

оккупа́нт акупа́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

invader [ɪnˈveɪdə] n. захо́пнік, акупа́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

okupant

м. акупант; захопнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaborca

м. захопнік, акупант; агрэсар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)