аку́лавыя

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. аку́лавыя
Р. аку́лавых
Д. аку́лавым
В. аку́лавых
Т. аку́лавымі
М. аку́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аку́лавыя мн., сущ., зоол. аку́ловые

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́лавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аку́лавы аку́лавая аку́лавае аку́лавыя
Р. аку́лавага аку́лавай
аку́лавае		 аку́лавага аку́лавых
Д. аку́лаваму аку́лавай аку́лаваму аку́лавым
В. аку́лавы (неадуш.)
аку́лавага (адуш.)		 аку́лавую аку́лавае аку́лавыя (неадуш.)
аку́лавых (адуш.)
Т. аку́лавым аку́лавай
аку́лаваю		 аку́лавым аку́лавымі
М. аку́лавым аку́лавай аку́лавым аку́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аку́ловые мн., сущ., зоол. аку́лавыя, -вых;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аку́лавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да акулы. Акулавы хвост.

2. у знач. наз. аку́лавыя, ‑ых. Падклас драпежных рыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)