акта́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акта́нт акта́нты
Р. акта́нта акта́нтаў
Д. акта́нту акта́нтам
В. акта́нт акта́нты
Т. акта́нтам акта́нтамі
М. акта́нце акта́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акта́нт м., мат., астр. окта́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АКТА́НТ

(лац. Octans),

каляпалярнае сузор’е Паўд. паўшар’я неба. Найб. яркая зорка Актант 3,8 візуальнай зорнай велічыні. У Актанце знаходзіцца Паўд. полюс свету. Гл. Зорнае неба.

т. 1, с. 209

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акта́нт​2

(фр. actant, ад лац. ago = дзейнічаю)

1) лінгв. абумоўлены дзеясловам член сказа (напр. асоба або прадмет);

2) тэатр. персанаж, герой драматычнага твора.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акта́нт​1

(лац. octans, -ntis)

1) мат. адна з васьмі частак прасторы, падзеленай трыма ўзаемна перпендыкулярнымі плоскасцямі;

2) астранамічны інструмент, якім раней вымяралі вуглавыя адлегласці паміж нябеснымі свяціламі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

окта́нт мат., астр. акта́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)