акраба́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акраба́т акраба́ты
Р. акраба́та акраба́таў
Д. акраба́ту акраба́там
В. акраба́та акраба́таў
Т. акраба́там акраба́тамі
М. акраба́це акраба́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акраба́т, -а, М -ба́це, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца акрабатыкай; цыркавы гімнаст.

|| ж. акраба́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. акраба́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акраба́т м. акроба́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акраба́т, ‑а, М ‑баце, м.

Умелы гімнаст; выканаўца складаных гімнастычных нумароў у цырку. Акрабат-комік.

[Ад грэч. akrobateo — які падымаецца ўверх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акраба́т м Akrobát m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акраба́т

(фр. acrobate, ад гр. akrobates = які лезе ўгору)

умелы гімнаст, звычайна цыркавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Акраба́т (БРС). Новае запазычанне з рускай мовы (гл. Крукоўскі, Уплыў, 80), дзе з французскай (XVIII ст.). Франц. acrobate < ст.-грэч. ἀκροβάτης ’канатаходзец’. Шанскі, 1, А, 65.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акроба́т акраба́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

acrobat [ˈækrəbæt] n. акраба́т; акраба́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

балансёр, ‑а, м.

Цыркавы артыст-акрабат, які ходзіць па канаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)