ако́ўванне гл. акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ако́ўванне
Р. ако́ўвання
Д. ако́ўванню
В. ако́ўванне
Т. ако́ўваннем
М. ако́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ако́ўванне ср. око́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ако́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. акоўваць — акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акава́ць, акую́, акуе́ш, акуе́; акуём, акуяце́, акую́ць; аку́й; акава́ны; зак., што і чым.

Абабіць металам.

А. скрыню жалезам.

А. бочку.

|| незак. ако́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ако́ўванне, -я, н. і ако́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. ако́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

око́вка ж.

1. ако́ўванне, -ння ср., ако́ўка, -кі ж.;

2. (то, что оковано) ако́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)