ако́сак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ако́сак |
ако́скі |
| Р. |
ако́ска |
ако́скаў |
| Д. |
ако́ску |
ако́скам |
| В. |
ако́сак |
ако́скі |
| Т. |
ако́скам |
ако́скамі |
| М. |
ако́ску |
ако́сках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ако́сак, ‑ска, м.
Старая, з вузкім, зрэзаным палатном каса. На двары, чутно, Васілька клепле касу. Яму Маня знайшла недзе акосак, каб хапіла сілы пацягнуць яго на Васільковы дванаццаць гадоў. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)