ако́вачны гл. акаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ако́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ако́вачны ако́вачная ако́вачнае ако́вачныя
Р. ако́вачнага ако́вачнай
ако́вачнае		 ако́вачнага ако́вачных
Д. ако́вачнаму ако́вачнай ако́вачнаму ако́вачным
В. ако́вачны
ако́вачнага		 ако́вачную ако́вачнае ако́вачныя
ако́вачных
Т. ако́вачным ако́вачнай
ако́вачнаю		 ако́вачным ако́вачнымі
М. ако́вачным ако́вачнай ако́вачным ако́вачных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акава́ць, акую́, акуе́ш, акуе́; акуём, акуяце́, акую́ць; аку́й; акава́ны; зак., што і чым.

Абабіць металам.

А. скрыню жалезам.

А. бочку.

|| незак. ако́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. ако́ўванне, -я, н. і ако́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

|| прым. ако́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)