акмеі́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акмеі́стка |
акмеі́сткі |
| Р. |
акмеі́сткі |
акмеі́стак |
| Д. |
акмеі́стцы |
акмеі́сткам |
| В. |
акмеі́стку |
акмеі́стак |
| Т. |
акмеі́сткай
акмеі́сткаю |
акмеі́сткамі |
| М. |
акмеі́стцы |
акмеі́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
акмеі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да акмеіст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акмеи́стка акмеі́стка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)