акасцяне́ць гл. касцянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акасцяне́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акасцяне́ю акасцяне́ем
2-я ас. акасцяне́еш акасцяне́еце
3-я ас. акасцяне́е акасцяне́юць
Прошлы час
м. акасцяне́ў акасцяне́лі
ж. акасцяне́ла
н. акасцяне́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час акасцяне́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акасцяне́ць сов. окостене́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акасцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Стаць цвёрдым, як косць; ператварыцца ў косць.

2. Акалець, адубець, застыць (пра труп). // Страціць ад холаду гнуткасць, адчувальнасць; змерзнуць.

3. перан. Застыць у якіх‑н. формах, перастаць развівацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акасцяне́ць

1. (пераўтварыцца ў косць) verknöchern vi (s);

2. (акалець) erstárren vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

касцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Ператварацца ў косць, станавіцца косцю.

Рогі ў цяляці касцянеюць.

2. перан. Станавіцца нерухомым, дзеравянець ад холаду.

Ногі пачынаюць к. ад холаду.

|| зак. закасцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і акасцяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

окостене́ть сов. акасцяне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акасцяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. акасцянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skostnieć

зак. акасцянець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

verknöchern

vi (s)

1) акасцяне́ць

2) закасцяне́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)