аканто́вачны гл. кантаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аканто́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аканто́вачны аканто́вачная аканто́вачнае аканто́вачныя
Р. аканто́вачнага аканто́вачнай
аканто́вачнае		 аканто́вачнага аканто́вачных
Д. аканто́вачнаму аканто́вачнай аканто́вачнаму аканто́вачным
В. аканто́вачны (неадуш.)
аканто́вачнага (адуш.)		 аканто́вачную аканто́вачнае аканто́вачныя (неадуш.)
аканто́вачных (адуш.)
Т. аканто́вачным аканто́вачнай
аканто́вачнаю		 аканто́вачным аканто́вачнымі
М. аканто́вачным аканто́вачнай аканто́вачным аканто́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аканто́вачны оканто́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аканто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для акантоўкі. Гранітныя акантовачныя брусы. Акантовачны шнур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

1. Абчэсваючы (бервяно, дошку, камень і пад.), рабіць кант¹ (у 1 знач.).

К. бервяно.

2. Пераварочваць, паварочваць на бок (груз ці выраб пры перамяшчэнні, апрацоўцы і пад.).

Асцярожна, не к.!

|| зак. акантава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны (да 1 знач.).

|| наз. кантава́нне, -я, н., канто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж., аканто́ўванне, -я, н. і аканто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

|| прым. канто́вачны, -ая, -ае і аканто́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)