акале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Пашкодзіць які-н. орган, зрабіць калецтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акале́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. акале́чу акале́чым
2-я ас. акале́чыш акале́чыце
3-я ас. акале́чыць акале́чаць
Прошлы час
м. акале́чыў акале́чылі
ж. акале́чыла
н. акале́чыла
Дзеепрыслоўе
прош. час акале́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акале́чыць сов. искале́чить, сде́лать кале́кой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акале́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Пашкодзіць які‑н. орган, зрабіўшы траўму; зрабіць калекам. [2‑гі падарожны:] О дзякуй, дзякуй, чалавеча! Я рад спачыну; балазе, К таму сказаць, і акалечыў Свой большы палец на назе. Купала. [Томчак:] — Не бачыце, ці што? Акалечыў чалавека, звяруга, ды збег. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акале́чыць verstümmeln vt, verkrüppeln vt, zum Krüppel máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акале́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акалечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)