айце́ц, айца́, м.

1. Святар. Святы а. А. Павел (зварот да святара).

2. разм. Бацька. Ці яў мамкі не радзілася, ці ў айца не гадавалася (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

айце́ц, ✂, м.

  1. Служыцель культу.

    • Святы а. (пачцівы зварот да служыцеля культу).

  2. Бацька.

    • Ці я ў мамкі не радзілася, ці ў айца не гадавалася (з нар.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

айце́ц (род. айца́) м., церк. (служитель культа) оте́ц;

◊ духо́ўны а. — духо́вный оте́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

айце́ц, айца, м.

Уст.

1. Служка культу.

2. Мужчына ў дачыненні да сваіх дзяцей; бацька. Так званіў ён [звон], так ён клікаў, Каб пазнаць дабро адзіна, Каб айцец не крыўдзіў сына. Колас. Ці я ў мамкі не радзілася, Ці ў айца не гадавалася. З нар.

•••

Духоўны айцец — свяшчэннік, які спавядае каго‑н. пастаянна.

Святы айцец — пачцівы зварот да служыцеля культу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айце́ц м

1. царк Príester m -s, -;

2. (бацька) Váter m -s, Väter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Айце́ц царк. (БРС, Гарэц.), ’родны бацька’ (Сцяшк. МГ), ст.-бел. ойтець, ойцець ’бацька, духоўнік’ (1632) (Булыка, Запазыч.) < польск. ojciec. Гл. айчым, айчына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

духоўны, ✂.

  1. Які адносіцца да разумовай дзейнасці, да галіны духу (у 1 знач.).

    • Рост духоўных інтарэсаў.
    • Духоўная блізасць.

  2. Царкоўны, які адносіцца да духавенства.

    • Духоўная асоба.
    • Духоўнае званне.

○

  • Духоўны айцец (уст.) — свяшчэннік, які спавядае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

о́йча кл. ф гл айцец

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

духо́ўны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да ўнутранага, псіхічнага жыцця чалавека, да духу (у 1 знач.). Рост духоўных інтарэсаў. Духоўная блізкасць.

2. Царкоўны, які адносіцца да рэлігіі, духавенства. Духоўная асоба. Духоўнае званне.

○

Духоўны айцец — святар, які спавядае каго-н. пастаянна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

Айчы́м (БРС, Мат. АС грод., Сцяшк. МГ). Гл. айцец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)