Айсоры, гл. Асірыйцы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

айсо́ры, ‑аў; адз. айсор, ‑а, м.; айсорка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. айсоркі, ‑рак; ж.

Уст. Тое, што і асірыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЙСО́РЫ,

гл. Асірыйцы.

т. 1, с. 176

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

айсо́р,

гл. айсоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айсо́рка,

гл. айсоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айсо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. айсо́р айсо́ры
Р. айсо́ра айсо́раў
Д. айсо́ру айсо́рам
В. айсо́ра айсо́раў
Т. айсо́рам айсо́рамі
М. айсо́ру айсо́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

АСІРЫ́ЙЦЫ,

айсоры (саманазва атураі), народ у краінах Б.Усходу, ЗША, краінах СНД і інш. 345 тыс. чал. (1983), у краінах СНД 25 тыс. чал. (1979). Гавораць на асірыйскай мове. Вернікі пераважна нестарыяне.

т. 2, с. 33

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)