айла́нт
‘драўніна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
айла́нт |
| Р. |
айла́нту |
| Д. |
айла́нту |
| В. |
айла́нт |
| Т. |
айла́нтам |
| М. |
айла́нце |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
айла́нт
‘дрэва’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
айла́нт |
айла́нты |
| Р. |
айла́нта |
айла́нтаў |
| Д. |
айла́нту |
айла́нтам |
| В. |
айла́нт |
айла́нты |
| Т. |
айла́нтам |
айла́нтамі |
| М. |
айла́нце |
айла́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
айла́нт, -та, (о древесине и собир.) -ту м., бот. айла́нт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АЙЛА́НТ
(Ailanthus),
род лістападных дрэў сям. сімарубавых. 12—15 відаў. Пашыраны ў Паўд. і Усх. Азіі, на У Аўстраліі. На Чарнаморскім узбярэжжы Каўказа, у Закаўказзі, Малдавіі, Паўд.-Зах. Украіне і С. Азіі інтрадукаваны 3 віды. Найб. вядомы айлант найвышэйшы, або кітайскі ясень (ailanthus altissima).
Выш. 20—30 м. Лісце чаргаванае, складанае. Кветкі дробныя, у мяцёлчатых суквеццях, зеленавата-жоўтыя, з непрыемным пахам. Плод — сухая прадаўгаватая крылатка з адзіным зернем у сярэдзіне. Малапатрабавальныя да глебавых умоў, святлолюбівыя. Лек. расліны. Драўніна выкарыстоўваецца ў буд-ве, на выраб паперы. Лісцем айкумены ў Кітаі кормяць вусеняў айлантавага шаўкапрада.
т. 1, с. 175
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
айла́нт
(н.-лац. ailanthus, ад малайск. ajlant)
дрэва сям. сімарубавых, пашыранае пераважна ў Кітаі, Індыі, Аўстраліі, лісце якога скормліваюць гусеніцам шаўкапрада.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)