азло́біцца, -блюся, -бішся, -біцца; зак.

Стаць злосным, бязлітасным у адносінах да ўсяго навакольнага.

А. на ўвесь свет.

|| незак. азлабля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. азлабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

азло́біцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. азло́блюся азло́бімся
2-я ас. азло́бішся азло́біцеся
3-я ас. азло́біцца азло́бяцца
Прошлы час
м. азло́біўся азло́біліся
ж. азло́білася
н. азло́білася
Дзеепрыслоўе
прош. час азло́біўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

азло́біцца сов. озло́биться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азло́біцца, ‑блюся, ‑біліся, ‑біцца; зак.

1. Стаць злосным, выявіць зласлівыя адносіны да ўсяго навакольнага. Азлобіцца на ўвесь свет.

2. Атрымаць моцнае раздражненне, адчуць злосць супраць каго‑н.; раззлавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

озло́биться узлава́цца, раззлава́цца; азло́біцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азлабля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да азлобіцца.

2. Зал. да азлабляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азлабле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. азлабляць — аздобіць і стан паводле знач. дзеясл. азлабляцца — азлобіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)