аздзівя́ліць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аздзівя́лю |
аздзівя́лім |
| 2-я ас. |
аздзівя́ліш |
аздзівя́ліце |
| 3-я ас. |
аздзівя́ліць |
аздзівя́ляць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
аздзівя́ліў |
аздзівя́лілі |
| ж. |
аздзівя́ліла |
| н. |
аздзівя́ліла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
аздзівя́ль |
аздзівя́льце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
аздзівя́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Аздзівя́ліць ’азадачыць, ударыць, стукнуць, выпіць’ (Нас.). Нас., 361, параўноўвае з адзевуліць (гл.). Гэтыя словы звязаць цяжка з прычыны цьмянага вакалізму і кантамінацыйнага словаўтварэння. Калі да дзіва, дзід (гл.), тады з адзівуліць. Параўн. абакуліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адзеву́ліць ’здзівідь, абмарочыць, ашукаць’ (Нас.), ададзівуліць (словаўтваральная мадэль, як у абакуліць). Магчыма, кантамінацыя з дзявуля дзяўчынка’. Гл. аздзівяліць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)