ажы́ннік, -у. м.

Зараснік ажыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ажы́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ажы́ннік
Р. ажы́нніку
Д. ажы́нніку
В. ажы́ннік
Т. ажы́ннікам
М. ажы́нніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ажы́ннік, -ку м. ежеви́чник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ажы́ннік, ‑у, м., зб.

Кусты, зараснік ажын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажы́ннік Зараснік ажыны Rubus caesius L. у лесе (БРС). Тое ж ажы́ны (Жытк.), ажаві́ннік (Слаўг.), ажаві́ны (Тал. Мядзв.), жаві́ннік (Крыч., Мсцісл., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ежеви́чник ажы́ннік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ожи́нник собир., обл. ажы́ннік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Камо́ўнік ’ажыннік’, камочнік ’тс’ (смарг., Шатал.), да камы ’ажына’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раскаша́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; заг. раскашайся; незак.

Разм. Тое, што і раскашавацца. [Уладзік Каржакевіч:] — Не хачу, каб ты адзін раскашаўся на тым, што бацька ды мы ўсе нажылі. Крапіва. Вакол яе [старадрэвіны] раскашаўся калючы ажыннік. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ажы́на ’Rubus fruticosus’ (Бяльк., БРС, Гарэц.), ажыннік, ажэўнік (Кіс.) ’Rubus nessensis W. Hall’ (гл. ажэўнік), ажына ’Rubus nessensis W. Hall, Rubus caesius L.’ (Кіс.). Толькі ўсходнеславянскае: рус. ожина, ежевика, укр. ожина да ожь ’вожык’. Гл. Фасмер, 3, 125. Параўн. Шцібер, SOr, 1968, 3, 419–420.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)