адыге́ец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адыге́ец адыге́йцы
Р. адыге́йца адыге́йцаў
Д. адыге́йцу адыге́йцам
В. адыге́йца адыге́йцаў
Т. адыге́йцам адыге́йцамі
М. адыге́йцу адыге́йцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адыге́ец адыге́ец, -ге́йца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адыге́ец,

гл. адыгейцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адыге́йцы, ‑аў; адз. адыгеец, ‑гейца, м.; адыгейка, ‑і, ДМ ‑гейцы; мн. адыгейкі, ‑геек; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Адыгейскай аўтаномнай вобласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)