адша́стаць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адша́стаю |
адша́стаем |
| 2-я ас. |
адша́стаеш |
адша́стаеце |
| 3-я ас. |
адша́стае |
адша́стаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адша́стаў |
адша́сталі |
| ж. |
адша́стала |
| н. |
адша́стала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адша́стай |
адша́стайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адша́стаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Кончыць шастаць (у 1 знач.). Вецер лісцем адшастаў і сціх.
2. што. Разм. Адрэзаць пілою. Адшастаць кругляк дубу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Адша́стаць ’хутка адрэзаць’ (Касп.). Гл. абшастаць і шастаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)