адчэ́пка гл. адчапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адчэ́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. адчэ́пка
Р. адчэ́пкі
Д. адчэ́пцы
В. адчэ́пку
Т. адчэ́пкай
адчэ́пкаю
М. адчэ́пцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адчэ́пка ж. отце́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. адчэпліваць — адчапіць і адчэплівацца — адчапіцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчэ́пка ж.

1. чыг. Ábkuppeln n -s; Ábhängen n -s;

2.:

дзеля адчэ́пкі um j-n lószuwérden; um séine Rúhe zu háben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

Расчэпліваючы, аддзяліць.

А. вагон.

|| незак. адчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае і адчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адчэ́пліванне, -я, н., адчапле́нне, -я, н. і адчэ́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отце́пка ж. адчэ́пка, -кі ж., адчэ́пліванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)