адхрысці́цца, -рышчу́ся, -ры́сцішся, -ры́сціцца; зак., ад каго-чаго (разм.).

Адмовіцца, ухіліцца ад каго-, чаго-н.; адчапіцца, адгаварыцца, адвязацца.

Неяк удалося а. ад паездкі.

|| незак. адхры́шчвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адхрысці́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхрышчу́ся адхры́сцімся
2-я ас. адхры́сцішся адхры́сціцеся
3-я ас. адхры́сціцца адхры́сцяцца
Прошлы час
м. адхрысці́ўся адхрысці́ліся
ж. адхрысці́лася
н. адхрысці́лася
Загадны лад
2-я ас. адхрысці́ся адхрысці́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час адхрысці́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адхрысці́цца сов., разг., прям., перен. открести́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхрысці́цца, ‑хрышчуся, ‑хрысцішоя, ‑хрысціцца; зак., ад чаго.

Разм. Адвязацца, адчапіцца ад каго‑, чаго‑н.; хрысцячыся, пазбавіцца, паводле ўяўлення набожных людзей, ад нячыстай сілы. [Сымонка:] — Дзедка, чуеш: во — спявае! Ці ж не чуеш, дзедка? Вунь! — Гэта здань твая такая: Адхрысціся, хлопча, плюнь! Колас. // перан. Адкараскацца, адгаварыцца, адвязацца. Андрэй Руды хацеў забраць сваіх старых у мястэчка, але тыя адхрысціліся: — Ідзі ты ад нас, згінь! Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхрысці́цца, адхры́шчвацца разм. (адчапіцца ад каго-н., чаго-н., адгаварыцца) sich lóssagen (von D) (ад сказанага г. д); lószukommen súchen, sich sträuben, sich stémmen (gegen A) (ад чаго-н нежаданага)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

открести́ться сов., разг. адхрысці́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхры́шчвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да адхрысціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджагна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Уст. Ва ўяўленні рэлігійных людзей — жагнаючыся, адхіліць ад сябе якую‑н. бяду, непрыемнасць, адагнаць нячыстую сілу; адхрысціцца. Аджагнацца ад злога духа. □ Не аджагнаўся ты [Мазыр] крыжам, не зратаваўся спарышом ні ад пакуты, ні ад слёз, якія даў няўмольны лёс! Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odżegnać się

зак. [od-żegnać się]

1. kogo/co адмовіцца, адрачыся; адхрысціцца ад каго/чаго;

2. уст. адрабіцца; пазбавіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)