адхваці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адхвачу́ адхва́цім
2-я ас. адхва́ціш адхва́ціце
3-я ас. адхва́ціць адхва́цяць
Прошлы час
м. адхваці́ў адхваці́лі
ж. адхваці́ла
н. адхваці́ла
Загадны лад
2-я ас. адхваці́ адхваці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адхваці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адхваці́ць сов., см. адхапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адхваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., што.

Тое, што і адхапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхваці́ць разм.

1. ábhauen* vt (адсячы); ábschneiden* vt (адрэзаць); ábreißen* vt (адарваць);

2. (прысвоіць, набыць) an sich bríngen*; ergáttern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адхва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адхваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхва́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адхваціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)