аду́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аду́рваю аду́рваем
2-я ас. аду́рваеш аду́рваеце
3-я ас. аду́рвае аду́рваюць
Прошлы час
м. аду́рваў аду́рвалі
ж. аду́рвала
н. аду́рвала
Загадны лад
2-я ас. аду́рвай аду́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аду́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аду́рваць несов. (доводить до одурения) одурма́нивать; одуря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аду́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аду́рваць, адуры́ць (надакучыць каму-н.) belästigen vt (чым-н. mit D); lästig fállen* (каго-н. D); j-m in den Óhren líegen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аду́рванне ср. одурма́нивание; см. аду́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аду́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адурваць — адурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

одуря́ть несов. ачмура́ць, дуры́ць, замаро́чваць, аду́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)