аду́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. аду́рванне
Р. аду́рвання
Д. аду́рванню
В. аду́рванне
Т. аду́рваннем
М. аду́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аду́рванне ср. одурма́нивание; см. аду́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аду́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адурваць — адурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)