адуля́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адуля́р адуля́ры
Р. адуля́ру адуля́раў
Д. адуля́ру адуля́рам
В. адуля́р адуля́ры
Т. адуля́рам адуля́рамі
М. адуля́ры адуля́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Адуляр 1/457

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

АДУЛЯ́Р

(ад назвы радовішча ў гарах Адула ў Швейцарыі),

мінерал, адносна чыстая разнавіднасць артаклазу. Бясколерны, паўпразрысты да празрыстага. Трапляецца ў выглядзе крышталёў, часта ўтварае друзы. Характэрны для кварцавых жылаў альпійскага тыпу, сустракаецца ў пегматытах, рудных жылах. Адуляр з ірызацыяй у блакітнавата-сініх тонах (месяцавы камень) — каштоўны камень. Выкарыстоўваецца ў шкляной і керамічнай вытв-сці.

Адуляр.

т. 1, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адуля́р

(ад ням. Adula = назва горнага масіву ў Швейцарыі)

мінерал класа сілікатаў, бясколерная празрыстая разнавіднасць артаклазу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)