адтрубі́ць, -рублю́, -ру́біш, -ру́біць; зак., што.

Пратрубіць што-н., скончыць трубіць.

А. збор.

Адтрубілі горны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адтрубі́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адтрублю́ адтру́бім
2-я ас. адтру́біш адтру́біце
3-я ас. адтру́біць адтру́бяць
Прошлы час
м. адтрубі́ў адтрубі́лі
ж. адтрубі́ла
н. адтрубі́ла
Загадны лад
2-я ас. адтрубі́ адтрубі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адтрубі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адтрубі́ць сов. оттруби́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адтрубі́ць, ‑трублю, ‑трубіш, ‑трубіць; зак.

Пратрубіць што‑н., кончыць трубіць. Адтрубілі піянерскія горны. Адтрубіць збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтрубі́ць (auf der Trompéte) (zu Ende) spíelen [blásen*];

◊

адтрубі́ць два гады́ ў турме́ zwéi Jáhre im Kérker ábsitzen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

оттруби́ть сов. адтрубі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)