адсы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. адаслаць.

2. Месца ў тэксце, якое адсылае за даведкай да другой часткі тэксту.

Сістэма адсылак у слоўніку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсы́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адсы́лка адсы́лкі
Р. адсы́лкі адсы́лак
Д. адсы́лцы адсы́лкам
В. адсы́лку адсы́лкі
Т. адсы́лкай
адсы́лкаю		 адсы́лкамі
М. адсы́лцы адсы́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адсы́лка ж. (действие) отсы́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсылаць — адаслаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсы́лка ж гл адсыланне

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адасла́ць, адашлю́, адашле́ш, адашле́; адашлём, адашляце́, адашлю́ць; адашлі́; -сла́ны; зак.

1. што. Паслаць, адправіць што-н. каму-н.

А. грошы сыну.

2. каго. Адправіць, накіраваць каго-н. куды-н. з якой-н. мэтай па якой-н. прычыне.

А. дзяцей у вёску.

3. каго (што). Прапанаваць звярнуцца куды-н., дзе можна знайсці даведку; зрабіць спасылку на каго-, што-н.

А. чытача да першакрыніцы.

4. што. Адправіць назад пасланае, вярнуць.

А. назад бандэроль.

|| незак. адсыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. адсыла́нне, -я, н. і адсы́лка, -і,

ДМ -лцы, ж.

|| прым. адсы́лачны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отсы́лка ж.

1. адсыла́нне, -ння ср., адсы́лка, -кі ж.;

2. адпраўле́нне, -ння ср., адпра́ўка, -кі ж.; см. отсыла́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Überwéisung

f -, - en

1) пераво́д (грошай)

2) перада́ча, адсы́лка, накірава́нне (каго-н. куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Наполак ’жалезная лапатачка ў сахі, пры дапамозе якой зямля пры аранні адкідваецца на адзін бок’ (Нас.), ’тып лапаткі над лемяшам’ (Грыг.). Адсылка Насовічам да іншай назвы рэаліі паліца — фактычна дае этымалогію слова, параўн. полка, паліца ’дошка, прымацаваная рабром да сцяны’ (гл.). Наўрад ці сюды наполак ’вага ў студні з жураўлём’ (ДАБМ, камент., 809); хутчэй да папярэдняга слова (гл. напол), тут — ’адна з частак калодкі, расколатай напалову’, параўн. аполак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ábfertigung

f -, -en

1) адпраўле́нне, адсы́лка

2) абслуго́ўванне (пакупніка)

3) разм. выправа́джванне, адмо́ва

◊ séine ~ erhálten* — атрыма́ць наганя́й [прачуха́нку]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)