адступны́, -а́я, -о́е (уст.).

Які даецца каму-н. за згоду адмовіцца, адступіцца ад каго-, чаго-н.

Адступныя грошы.

Сто тысяч рублёў адступнога (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адступны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адступны́ адступна́я адступно́е адступны́я
Р. адступно́га адступно́й
адступно́е		 адступно́га адступны́х
Д. адступно́му адступно́й адступно́му адступны́м
В. адступны́ (неадуш.)
адступно́га (адуш.)		 адступну́ю адступно́е адступны́я (неадуш.)
адступны́х (адуш.)
Т. адступны́м адступно́й
адступно́ю		 адступны́м адступны́мі
М. адступны́м адступно́й адступны́м адступны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адступны́ отступно́й;

~ны́я гро́шы — отступны́е де́ньги

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отступно́й адступны́;

отступны́е де́ньги адступны́я гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кана́ ’памінальная сыта (хлеб у салодкай вадзе)’ (Вешт., ТС), ’куцця на дзяды’ (калінк., Мат. Гом.), каны ’капцы, смерць’ (капыл., Жыв. сл.), каны адступны ’апошнія вянкі зруба над бэлькамі’ (віц., КЛАБНГ, п. 17). Беларускае. Утворана пры дапамозе суф. ‑а ад прасл. копъ ’канец, мяжа’, якое з прасл. tęti (SP, 2, 195–196; Трубачоў, Эт. сл., 4, 109 і 10, 195–196). У гаворках атаясамліваецца з пазней тым канон, канун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)