адстрэ́л гл. адстрэльваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адстрэ́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. адстрэ́л
Р. адстрэ́лу
Д. адстрэ́лу
В. адстрэ́л
Т. адстрэ́лам
М. адстрэ́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адстрэ́л, -лу м., охот. отстре́л;

атрыма́ць дазво́л на а. дзічы́ны — получи́ть разреше́ние на отстре́л ди́чи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адстрэ́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстрэльваць — адстрэліць; адстрэльванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДСТРЭ́Л,

нарміраваная здабыча дзікіх жывёл з дапамогай агнястрэльнай або механічнай зброі дыстанцыйнага дзеяння. Праводзіцца ў вызначаныя гасп. ці прыродаахоўнымі органамі тэрміны і паводле ўстаноўленых імі нормаў здабычы ў прамысл., старт. і навук. мэтах, а таксама для аздараўлення ці аптымізацыі структуры (селекцыйны адстрэл) папуляцый. Адстрэл відаў, занесеных у Чырвоную кнігу, забаронены. Адстрэл многіх інш. відаў рэгулюецца нормамі міжнар. і нац. прыродаахоўнага заканадаўства, ажыццяўляецца на падставе ўзгодненых квот (напр., адстрэл кітоў) або выдадзеных ліцэнзій (на Беларусі, напр., ліцэнзійная здабыча аленяў, дзікоў і інш. Звяроў). Гл. таксама Паляванне.

т. 1, с. 138

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адстрэ́л м. паляўн. Ábschuss m -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адстрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. адстрэліць.

2. каго-што. Паляваць на каго-н. з прамысловай і інш. мэтай, забіваючы па дазволу і пад. (спец.).

А. дзікіх качак.

|| наз. адстрэ́л, -у, м. (да 2 знач.).

А. ваўкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адстрэ́льшчык, ‑а, м.

Той, хто робіць адстрэл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстрэ́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстрэльваць — адстрэліць; адстрэл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отстре́л м., охот. адстрэ́л, -лу м., адстрэ́льванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)