адслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -ло́ены; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці.

А. кару.

|| незак. адсло́йваць, -аю, -аеш, -ае; наз. адсло́йванне, -я, н.

|| наз. адслае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адслаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адслаю́ адсло́ім
2-я ас. адсло́іш адсло́іце
3-я ас. адсло́іць адсло́яць
Прошлы час
м. адслаі́ў адслаі́лі
ж. адслаі́ла
н. адслаі́ла
Загадны лад
2-я ас. адслаі́ адслаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адслаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адслаі́ць сов. отслои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; заг. адслаі; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці, асадзіць слаямі. Адслаіць кару. Адслаіць рэчыва з раствору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отслои́ть сов. адслаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпластава́ць сов., см. адслаі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсло́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адслаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адслаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсло́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адслаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)