адско́кваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адско́кваю адско́кваем
2-я ас. адско́кваеш адско́кваеце
3-я ас. адско́квае адско́кваюць
Прошлы час
м. адско́кваў адско́квалі
ж. адско́квала
н. адско́квала
Загадны лад
2-я ас. адско́квай адско́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адско́кваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адско́кваць несов.

1. отска́кивать; отпры́гивать;

2. (отделяться, отламываться, отрываться) отска́кивать;

3. разг. (быстро вырастать) отраста́ть;

1-3 см. адско́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адско́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адскочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адско́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. Скачком аддаліцца ад каго-, чаго-н.

А. ад дзвярэй.

2. Стукнуўшыся аб што-н., адляцець.

Мячык адскочыў ад сцяны.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адбіцца, адляцець, адламацца (разм.).

Адскочыла ручка ў збане.

4. Адлучыцца на кароткі час (разм.).

А. у магазін на хвілінку.

|| незак. адско́кваць, -аю, -аеш, -ае (да 1,2 і 4 знач.) і адска́кваць, -аю, -аеш, -ае (да 1, 2 і 4 знач.).

|| наз. адско́кванне, -я, н. (да 1, 2 і 4 знач.), адска́кванне, -я, н. (да 1, 2 і 4 знач.) і адско́к, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отпры́гивать несов. адска́кваць, адско́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отска́кивать несов. адска́кваць, адско́кваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адско́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскокваць — адскочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адско́кванне ср. отска́кивание; отпры́гивание; см. адско́кваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odskakiwać

незак. адскокваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мяч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Суцэльны або пусты ў сярэдзіне шар з пругкага матэрыялу, здольны адскокваць пры ўдары аб цвёрдую паверхню.

Ручны м.

Валейбольны м.

|| памянш. мя́чык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)