адсве́чваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак.

Даваць адсвет, адбіваць святло; адліваць колерам чаго-н; адбівацца.

Золатам адсвечвае лісце дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсве́чваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адсве́чвае адсве́чваюць
Прошлы час
м. адсве́чваў адсве́чвалі
ж. адсве́чвала
н. адсве́чвала

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адсве́чваць несов. отсве́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсве́чваць, ‑ае; незак.

1. Адбіваючы святло, свяціцца, даваць водсвет. Конь прыціх, супакоіўся, ледзь адсвечвала нерухомая падкова. Лынькоў. // Адліваць колерам чаго‑н. або якім‑н. колерам. Золатам адсвечвала пажоўклае лісце вішняку. «Маладосць».

2. Адбівацца на чым‑н. Выгібы хваль, разварушаных лодкай, пабліскваюць, адсвечваюць на пясчаным дне. Брыль. [Міхалковіч:] Унь, бачыш, бляск. Гэта, мусіць, сонца ад шыб адсвечвае. Чорны. // перан. Адбівацца (у вачах, на твары — пра душэўны стан). Але ў [Рыгоравай] ухмылцы адсвечвала сур’ёзная ўвага да Ганны. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсве́чваць reflektíeren vt, zurückstrahlen vt; blénden vt; schímmern vt; wíderstrahlen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отсве́чивать несов. адсве́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адблі́скваць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае; незак. (разм.).

Даваць водбліск; адсвечваць.

Маланкі адблісквалі далёкім святлом.

|| зак. адблі́скаць, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́тблёскивать несов. адблі́скваць, дава́ць во́дбліск, адсве́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блішча́ць, -шчу́, -шчы́ш, -шчы́ць; -шчы́м, -шчыце́, -шча́ць; -шчы́; незак.

1. Свяціцца або адсвечваць роўным святлом.

Боты блішчаць.

Возера блішчыць.

2. Свяціцца (пра вочы).

Вочы блішчаць ад радасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсве́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсвечваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)