адсача́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адсача́е адсача́юць
Прошлы час
м. адсача́ў адсача́лі
ж. адсача́ла
н. адсача́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адсача́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Адсача́ць ’адстаць (пра кару дрэў вясной)’ (Юрч.), адсачэць ’тс’ (калі вясной пад карой на дрэве з’яўляецца сок і лёгка адстае кара ад дрэва)’ (КЭС) да сок (гл.). Параўн. назву першага вясенняга месяца — сакавік (Мартынаў, SlW, 65).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адсачы́цца ’адрадзіцца’ (КЭС) да сок. Апошні звязваецца з вясеннім адраджэннем. Гл. адсачаць і сок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)