адры́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Выхад газаў (з часцінкамі ежы) са страўніка праз рот.

А. ад рэдзькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адры́жка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адры́жка адры́жкі
Р. адры́жкі адры́жак
Д. адры́жцы адры́жкам
В. адры́жку адры́жкі
Т. адры́жкай
адры́жкаю
адры́жкамі
М. адры́жцы адры́жках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адры́жка ж., прям., перен. отры́жка;

а. ад кі́слага — отры́жка от ки́слого;

а. старо́га бы́ту — отры́жка ста́рого бы́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адры́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

1. Выхад са стрававода, страўніка праз рот газаў, іншы раз з часцінкамі ежы. Елі Пшыбыцкі з Андрусовічам доўга і прагна, аж пакуль не апанавала абодвух адрыжка. Курто. Я узненавідзеў гэтых мукамолаў і пасечнікаў (рыжыя бароды, Святыя твары, сытая адрыжка). Панчанка.

2. перан. Разм. Праяўленне чаго‑н. аджылага; перажытак. Адрыжка мінулага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адры́жка ж

1. ufstoßen n -s (чым nach D);

2. перан (перажытак) Überbleibsel n -s, -, Überrest m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отры́жка прям., перен. адры́жка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

burp1 [bɜ:p] n. infml рыга́нне; адры́жка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

На́тха ’вонь’ (Нас.), ’адрыжка’ (бяроз., Шатал.), укр. на́тха, на́дхаадрыжка з непрыемным пахам’. Да тхаць, тхнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Надхлішча, nadchliszczoадрыжка’ (слонім., Арх. Федар.). Гл. натхла, тхло.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

burp

[bɜ:rp]

1.

n., informal

адры́жка f.

2.

v.i.

адрыга́цца

3.

v.t.

адрыгну́ць дзіця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)