адру́льваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адру́льваю адру́льваем
2-я ас. адру́льваеш адру́льваеце
3-я ас. адру́львае адру́льваюць
Прошлы час
м. адру́льваў адру́львалі
ж. адру́львала
н. адру́львала
Загадны лад
2-я ас. адру́львай адру́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адру́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адру́льваць несов. отру́ливать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адру́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адруліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрулі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -ліце́, -ля́ць; зак. (спец.).

1. што. Адвесці куды-н. самалет па зямлі.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Рухаючыся па зямлі, павярнуць.

А. убок.

|| незак. адру́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отру́ливать несов. адру́льваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)