адрубны́ гл. водруб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адрубны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адрубны́ адрубна́я адрубно́е адрубны́я
Р. адрубно́га адрубно́й
адрубно́е		 адрубно́га адрубны́х
Д. адрубно́му адрубно́й адрубно́му адрубны́м
В. адрубны́ (неадуш.)
адрубно́га (адуш.)		 адрубну́ю адрубно́е адрубны́я (неадуш.)
адрубны́х (адуш.)
Т. адрубны́м адрубно́й
адрубно́ю		 адрубны́м адрубны́мі
М. адрубны́м адрубно́й адрубны́м адрубны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адрубны́ ист. отрубно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрубны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае дачыненне да адрубоў. Адрубная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́друб, -а, мн. адрубы́, адрубо́ў, м.

Участак зямлі, які атрымліваў селянін (у 1906—1916 гг.) у асабістую ўласнасць пры выхадзе з абшчыны.

|| прым. адрубны́, -а́я, -о́е.

Адрубная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отрубно́й ист. адрубны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)