адраса́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адраса́тка адраса́ткі
Р. адраса́ткі адраса́так
Д. адраса́тцы адраса́ткам
В. адраса́тку адраса́так
Т. адраса́ткай
адраса́ткаю		 адраса́ткамі
М. адраса́тцы адраса́тках

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адраса́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да адрасат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраса́т, -а, М -са́це, мн. -ы, -аў, м.

Той, каму адрасавана паштовае адпраўленне.

|| ж. адраса́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адреса́тка адраса́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)