адраса́нтка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адраса́нтка адраса́нткі
Р. адраса́нткі адраса́нтак
Д. адраса́нтцы адраса́нткам
В. адраса́нтку адраса́нтак
Т. адраса́нткай
адраса́нткаю		 адраса́нткамі
М. адраса́нтцы адраса́нтках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адраса́нтка ж. адреса́нтка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адраса́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да адрасант.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адраса́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто пасылае паштовае адпраўленне; адпраўнік.

|| ж. адраса́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адреса́нтка адраса́нтка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)