адрасаваны

адрасава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адрасава́ны	адрасава́ная	адрасава́нае	адрасава́ныя
Р.	адрасава́нага	адрасава́най адрасава́нае	адрасава́нага	адрасава́ных
Д.	адрасава́наму	адрасава́най	адрасава́наму	адрасава́ным
В.	адрасава́ны (неадуш.) адрасава́нага (адуш.)	адрасава́ную	адрасава́нае	адрасава́ныя (неадуш.) адрасава́ных (адуш.)
Т.	адрасава́ным	адрасава́най адрасава́наю	адрасава́ным	адрасава́нымі
М.	адрасава́ным	адрасава́най	адрасава́ным	адрасава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адрасава́ны адресо́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адрасава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адрасава́ны	адрасава́ная	адрасава́нае	адрасава́ныя
Р.	адрасава́нага	адрасава́най адрасава́нае	адрасава́нага	адрасава́ных
Д.	адрасава́наму	адрасава́най	адрасава́наму	адрасава́ным
В.	адрасава́ны (неадуш.) адрасава́нага (адуш.)	адрасава́ную	адрасава́нае	адрасава́ныя (неадуш.) адрасава́ных (адуш.)
Т.	адрасава́ным	адрасава́най адрасава́наю	адрасава́ным	адрасава́нымі
М.	адрасава́ным	адрасава́най	адрасава́ным	адрасава́ных

Кароткая форма: адрасава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адрасава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адрасава́ны	адрасава́ная	адрасава́нае	адрасава́ныя
Р.	адрасава́нага	адрасава́най адрасава́нае	адрасава́нага	адрасава́ных
Д.	адрасава́наму	адрасава́най	адрасава́наму	адрасава́ным
В.	адрасава́ны (неадуш.) адрасава́нага (адуш.)	адрасава́ную	адрасава́нае	адрасава́ныя (неадуш.) адрасава́ных (адуш.)
Т.	адрасава́ным	адрасава́най адрасава́наю	адрасава́ным	адрасава́нымі
М.	адрасава́ным	адрасава́най	адрасава́ным	адрасава́ных

Кароткая форма: адрасава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адрасава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адрасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрасава́ны adressíert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адресо́ванный адрасава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

self-addressed [ˌselfəˈdrest] adj. адрасава́ны сабе́;

a self-addressed envelope канве́рт, адрасава́ны сабе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

self-addressed

[,selfəˈdrest]

adj.

адрасава́ны сабе́

a self-addressed envelope — канвэ́рт, адрасава́ны на сябе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што і каму.

1. Паслаць (пасылаць) на які-н. адрас.

А. ліст брату.

2. перан. Накіраваць (накіроўваць).

Заўвагі адрасаваны рэдактару.

|| прым. адрасава́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum