адпа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Размякчыць парай.

А. касцюм.

|| незак. адпа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпа́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпа́ру адпа́рым
2-я ас. адпа́рыш адпа́рыце
3-я ас. адпа́рыць адпа́раць
Прошлы час
м. адпа́рыў адпа́рылі
ж. адпа́рыла
н. адпа́рыла
Загадны лад
2-я ас. адпа́р адпа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час адпа́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпа́рыць сов. отпа́рить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Размякчыўшы парай, гарачай вадой, аддзяліць. Твае ж рукі прапахлі смалой, Мазалёў ты з далоні сухой Не адпарыш гарачай вадой. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́рыць гл. адпарваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отпа́рить сов. адпа́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odparować

I зак. перан.

адбіць, парыраваць

II зак.

1. выпарыць;

2. адпарыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)