адпала́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адпала́ю |
адпала́ем |
| 2-я ас. |
адпала́еш |
адпала́еце |
| 3-я ас. |
адпала́е |
адпала́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адпала́ў |
адпала́лі |
| ж. |
адпала́ла |
| н. |
адпала́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адпала́й |
адпала́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адпала́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адпала́ць сов. отпыла́ть, отполыха́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адпала́ць, ‑ае; зак.
Перастаць падаць. Дровы адпалалі. Зара адпалала. // перан. Улегчыся, уціхнуць (пра якія‑н. бурныя падзеі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отполыха́ть сов., разг.
1. (о пламени) адпала́ць, адшуга́ць;
2. (о заре) адпалымне́ць, адпала́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)