аднаі́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднаі́сны аднаі́сная аднаі́снае аднаі́сныя
Р. аднаі́снага аднаі́снай
аднаі́снае		 аднаі́снага аднаі́сных
Д. аднаі́снаму аднаі́снай аднаі́снаму аднаі́сным
В. аднаі́сны (неадуш.)
аднаі́снага (адуш.)		 аднаі́сную аднаі́снае аднаі́сныя (неадуш.)
аднаі́сных (адуш.)
Т. аднаі́сным аднаі́снай
аднаі́снаю		 аднаі́сным аднаі́снымі
М. аднаі́сным аднаі́снай аднаі́сным аднаі́сных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаі́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае з кім‑, чым‑н. адну сутнасць: непадзельны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаі́сны (непадзельны) únteilbar, únzertrennlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)