аднастру́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднастру́нны |
аднастру́нная |
аднастру́ннае |
аднастру́нныя |
| Р. |
аднастру́ннага |
аднастру́ннай
аднастру́ннае |
аднастру́ннага |
аднастру́нных |
| Д. |
аднастру́ннаму |
аднастру́ннай |
аднастру́ннаму |
аднастру́нным |
| В. |
аднастру́нны (неадуш.)
аднастру́ннага (адуш.) |
аднастру́нную |
аднастру́ннае |
аднастру́нныя (неадуш.)
аднастру́нных (адуш.) |
| Т. |
аднастру́нным |
аднастру́ннай
аднастру́ннаю |
аднастру́нным |
аднастру́ннымі |
| М. |
аднастру́нным |
аднастру́ннай |
аднастру́нным |
аднастру́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аднастру́нны одностру́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аднастру́нны, ‑ая, ‑ае.
З адной струной. Аднаструнная ліра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
одностру́нный аднастру́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манахо́рд, ‑а, М ‑дзе, м.
1. Спец. Прылада для вызначэння вышыні тону струны і яе частак, якая складаецца з нацягнутай на драўляную падстаўку струны.
2. Старажытны грэчаскі аднаструнны шчыпковы музычны інструмент.
[Ад грэч. mónos — адзін і chordē — струна.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манахо́рд
(гр. monochordon = які мае адну струну)
1) старажытны грэчаскі аднаструнны шчыпковы музычны інструмент;
2) прылада для вызначэння вышыні тону струны;
3) прыстасаванне ў фартэпіяна для перасоўвання клавішнага механізма;
4) назва клавікордаў да 18 ст.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)